Alle beschikbare artikels...
Musea en archeologische sites 12/11/2023
Op onze weg richting Tucuman passeerden we Londres, waar we een Inca-stad bezochten, El Shincal de Quimivil. Deze stad was een van de grootste in de regio van Catamarca en volgens hen vroeger ook de hoofdstad. We leerden hoe de Inca's daar in hun tijd leefden, met opslagruimtes voor eten, gemeenschappelijke huizen en pleinen, terwijl we door de ruïnes liepen ontdekten we de geschiedenis van deze stad door de uitleg van onze gids. De gebouwen waren van steen en van binnen verstevigd met adobe, een mengsel van klei en stro. Hiermee vormden ze muren van bijna een meter dik om te beschermen tegen de hitte en de koude. Adobe is een zeer slechte thermische geleider en speelt dus ook de rol van isolator. Het meest verbazingwekkende waren alle uitlijningen met stenen op de gebedshuizen en de belangrijkste constructies van het dorp. We konden dit bijna gaan controleren met een laser, omdat alles tot op de millimeter nauwkeurig was geplaatst. Deze uitlijningen kwamen overeen met de stand van de zon op 21 december, de zomerzonnewende toen de Inca's hun zonnefeest vierden, en 21 maart, het einde van de zomer.
In Londres bezochten we ook het volksmuseum waar we meer leerden over de gewoontes en tradities van dit deel van het land. We hebben daar wat kruiden gekocht om de hoest van Leon te genezen, die nu al wel heel lang bleef duren en ze bleken behoorlijk effectief te zijn.
Na een heerlijke wandeling in de heuvels rond Hualfin waarbij we bovenaan enkele ruïnes bezochten, konden we het niet laten om op camping La Lomita voor één nacht twee kleine hutjes voor twee personen te huren, zodat we de tent een keer niet hoefden op te zetten. Na school te hebben gedaan in hun prachtige gemeenschappelijke ruimte, namen we de weg naar Santa Maria, waar we een Frans echtpaar uit Nord Pas de Calais ontmoetten, in een Chileense auto, ze waren twee maanden geleden vertrokken voor een wereldreis.
Toen we de Tucuman-regio binnenreden, konden we de stad Quilmes niet missen, een soort van burcht gesticht op de flank van een berg in het jaar 800 na Christus. Als voor ons de geschiedenis van Zuid-Amerika begon met de ontdekking ervan in 1492, ontdekten we in het museum bij de ingang van deze stad Quilmes een volk dat eerst te maken heeft gehad met de invasie van de Inca's die vanuit Peru rond 1480 de Calchaquies-valleien binnendrongen. Zij integreerden na de verovering van steden en dorpen de landen en rijkdommen om de gewassen te gebruiken voor de grote stad van dit Inca-rijk te bevoorraden.
Pas bijna 130 jaar later arriveerden de Spanjaarden op deze plek om deze landen te veroveren en eens verwoest de volkeren als slaven te gebruiken. Als de Quilmes- en Inca-volkeren gewend waren te jagen en zichzelf te verdedigen, waren ze niet voorbereid op een vijand bewapend met pistolen. Na dit bezoek aan het museum dat rijk is aan geschiedenis, toerden we door de stad langs de wachttorens die 70 en 120 meter hoger lagen dan het laagste gedeelte van de stad, om de aankomst van een mogelijke vijand te kunnen volgen.
De volgende dag namen we rustig de weg richting Tafi del Valle via de Abra del Infiernillo - een bergpas op 3100 meter en bereikten El Mollar, bekend om zijn beroemde Menhirs. Hier ontmoetten we Greg, een Fransman die sinds de covid-crisis, vandaag zo'n 5 jaar, door Argentinië fietst. Nadat we veel met hem hebben gesproken, denken we erover om ons oorspronkelijke plan te herzien, omdat bepaalde plaatsen ons prachtig en onmisbaar lijken. Hij geeft ook de tip om de Alisos waterval te bezoeken, een wandeling van +/- 2u30 met maar liefst 350m hoogteverschil die we de volgende dag deden. Dit bleek behoorlijk steil te zijn maar Leon en Louis hielden het zonder al te veel moeite vol, de beloning bij de finish was prachtig.
Vervolgens daalden we af in de Tucuman Vallei, het was indrukwekkend om te zien hoe snel de natuur veranderde, in één à twee kilometer gingen we van een droog en dor landschap naar een groene en vochtige vallei, ook wel de Yungas genoemd. Deze verandering van omgeving is te wijten aan de bergketen die de wolken tegenhoudt en verhindert dat ze naar de andere kant gaan. We zijn momenteel in de vallei in Cocha waar we maandag op Oscar wachten om te kijken hoe we voor hem van nut kunnen zijn.