Alle beschikbare artikels...
Veel herinneringen 14/01/2024
We verlaten San Rafael met een kleine omweg om voor Louis een foto te maken van de letters San Luis bij de ingang van de provincie. In dit deel is de weg nogal eentonig en moeten we een gigantische vlakte oversteken naar de stad San Luis, ruim 200 km verder. Na een nacht in La Paz, een fotosessie bij de grote letters, waren we blij om bergen te zien opduiken achter de stad San Luis. Deze groene bergen deden ons al snel denken aan die van rond Córdoba, waar we ruim drie maanden geleden doorheen zijn gereden.
Onze eerste stop na San Luis bevond zich letterlijk in het Nogoli-meer, zoveel water dat er ontbrak. De natuur gaf ons een déjà vu-gevoel, de planten, de vogels, maar ook de kuddes koeien, paarden en geiten aan de rand van het meer deden ons denken aan de sfeer van Capilla del Monte in het noorden van Córdoba. Pas de volgende dag, bij aankomst bij de Luján-dam, begonnen we enkele verschillen op te merken. Tot onze grote verrassing was het meer van Luján helemaal vol en stroomde zelfs het water over uit de overloop van de dam. In dit deel van het land was het inderdaad het eerste meer dat tot dit niveau gevuld was. De lokale bewoners vertelden ons zelfs dat het de vorige maand niet was opgehouden met regenen.
Nadat we rond het meer hadden gelopen, lekker hadden geplonsd en gewassen in de rivier, installeerden we ons aan de voet van de dam, naast wat volgens ons een oude verlaten militaire kazerne was. We praten aan het eind van de middag met een van de dorpsbewoners en haar twee vrienden, ze waren nieuwsgierig naar onze installatie en waar we vandaan kwamen. Ze waarschuwden ons dat er een storm op komst was en dat het in de regio heel hevig kan gaan hagelen. Een gewaarschuwd man is er twee waard, al snel verplaatsten we ons kamp om half beschut te staan onder een kleine afkapping naast de kazerne. Zoals aangekondigd veranderde het weer snel en kregen we vlak voor het slapengaan een eerste storm met hevige regen te verwerken.
Aan het begin van de nacht kwam er een tweede zware regenbui aanzetten en rond half twaalf worden we gewekt door de brandweer. De twee vrijwilligers hadden net de rivier geïnspecteerd en vroegen ons of we wilden verhuizen vanwege het dreigende overstromingsgevaar. Onze kinderen sliepen en we vertelden hen dat we een half uur nodig hadden om alles in te pakken. Ze vroegen me om gewoon de rivier in de gaten te houden en rekening te houden met hun advies als het harder zou regenen. De hele nacht heeft het hevig geregend, ik heb niet kunnen slapen en ging na elke zware regenbui het peil van de rivier controleren, aangezien de rivieren hier bekend staan als wispelturig. Gelukkig kwam het water deze keer niet omhoog, we konden de volgende dag zonder zorgen de plek verlaten.
Terwijl we meer naar het noorden trekken, wordt het landschap steeds groener en deze verandering valt heel scherp op. Voor ons eerste bezoek had het al meer dan 6 maanden niet geregend, vandaag stromen alle rivieren en kunnen we genieten van de mooie taferelen van de prachtige watervallen die tijdens ons eerste bezoek droog of bijna droog stonden.
In oktober wilden we geen omweg maken om een atypisch museum in Nono te bezoeken omdat de kinderen op dat moment al genoeg musea hadden gezien. Deze keer zou het (het lag op onze route) zonde zijn geweest om daar niet even langs te zijn gegaan. Deze plaats, het Rocsen Museum, herbergt heel der collecties van van alles en nog wat en beschrijft werkelijk bijna elk onderwerp. Het museum beschikt over zalen voor paleontologie, de evolutie van camera's, videocamera's, allerlei soorten verlichting, postzegelverzamelingen van bijna alle landen, auto's met een Parijse koets uit 1850 omgebouwd tot auto in 1893 en een Ford T, drukmachines, radio's en platenspelers spelers, muziekinstrumenten, insecten, medische en radiologische instrumenten en apparaten, kleding, gereedschappen voor het bewerken van het land,… Kortom, er is er werkelijk voor elk wat wils. We dachten een korte stop te maken maar brachten daar meer dan 2 uur door, omdat het zo interessant was om al deze herinneringen aan het verleden met onze kinderen te delen en te laten ontdekken.
Vervolgens staken we de berg over via het El Condorito Park waar we 3 maanden geleden een nacht hadden doorgebracht en kwamen aan in La Falda, bij Matias waar we van plan zijn een week door te brengen voordat we de weg naar Uruguay terug opnemen.