Alle beschikbare artikels...
De grote uitgestrekte vlaktes van Uruguay 05/02/2024
We nemen de weg langs het noorden van het land, het terrein hier is veel heuvelachtiger dan in het zuidelijke deel waar we in het begin van de reis zijn langsgereden. Het is ook veel heuvelachtiger dan de Argentijnse kant van Entre Rios. Aan deze kant van de grens zie je enorme uitgestrekte, zeer groene gebieden zover het oog reikt. Ook al vergroot het reliëf rond Tacuarembó een beetje en onthult het iets dat op heuvels lijkt gaande tot ongeveer 300 meter hoogte, toch blijft het landschap echter min of meer hetzelfde. Het bestaat grotendeels uit gigantische weilanden met verschillende soorten dieren en grote dennenbossen.
Het is aangenaam om te zien dat de dieren in deze weilanden veel ruimte hebben, ook al proppen ze zichtzelf door de extreme hitte in het directe zonlicht op de kleine, schaduwrijke plekken. Wij geven ook de voorkeur aan plekken in de schaduw, want vanaf 10.00 uur is de zon erg fel. Als het op het heetst van de dag toch wel rond de 30°C is, nog altijd tussen de 10 en 15°C minder dan in het meest noordelijke deel van deze reis, lijkt het hier bloedverpletterend heet. Deze sensatie wordt waarschijnlijk verklaard door de veel hogere luchtvochtigheid.
Maandag ontvingen we tot onze grote verrassing een e-mail van het transportbedrijf over het inleveren van onze auto, waarin werd aangekondigd dat de afgesproken datum, namelijk maandag 12 februari, een feestdag is vanwege carnaval. Hierdoor wordt ons schema een beetje door elkaar geschud en vervroegt de datum van afspraak naar 9 februari. We moeten daarom uiterlijk donderdagavond in Montevideo zijn, auto schoon en alles volledig opgeruimd. Het goede nieuws is dat we het carnaval van Montevideo gaan kunnen bijwonen. Dit dwong ons alleen maar om onze reis door het platteland in te korten en we vervolgden de route in drie etappes naar Punta del Diablo.
Net als in Argentinië spelen Uruguayanen graag hun muziek af op de camping. Het lijkt soms wel op een echte competitie om het hardste geluid, of te wel wie de grootste verbonden luidspreker heeft. Wij hebben woensdag mee mogen genieten van dit gebeuren op de gemeentecamping van Treinta y Très. Terwijl de rust doordeweeks doorgaans rond 20.00 uur terugkeert wanneer de lokale bevolking naar huis gaat, liet de winnaar van de muziekwedstrijd ons deze keer meeprofiteren tot 02.00 uur in de ochtend, met zijn geluidsinstallatie waardig van de grootste discotheken ingebed in zijn auto. En dit, aan de voet van de receptie, het kantoor van de nachtbewaking, ondanks de aanwezige tenten en caravans.
Donderdagmiddag kwamen we aan in het Santa Teresa National Park, gelegen naast Punta del Diablo. In dit park, bestuurd door het leger, mag je kamperen en er zijn meer dan duizend staanplaatjes verspreid over ongeveer 3.000 hectare waaruit je kan kiezen. Verder herbergt het een klein museum, een serre voor het overwinteren van exotische planten, een schaduwserre, diverse kleine winkeltjes en een groot fort. We verbleven daar drie nachten aan de oceaan. Hierdoor konden we het voertuig een beetje opruimen en we deden de kinderen plezier die zich 's middags op het strand konden uitleven.
We zijn daar zondagmiddag vertrokken, net na een bezoek aan het grote militaire fort. We kwamen aan het eind van de dag aan in La Paloma na een bezoek aan het kleine dorpje Cabo Polonia, waar we de gelegenheid hadden om zeehonden en zeeleeuwen in het wild te observeren. We hebben nog 4 dagen om in Montevideo aan te komen en ons voertuig klaar te maken voor het transport.