Alle beschikbare artikels...
Uit de vlaktes, Córdoba 11/10/2023
We zijn verder getrokken richting Córdoba, hoe meer we het binnenland intrekken, hoe meer we zien dat de natuur droger en droger wordt. Onze waarnemingen werden bevestigd toen we te horen kregen dat het hier niet meer heeft geregend sinds april en we zijn hier nog maar het begin van de lente. Bij elke stopplaats vliegt de stof om onze oren en al ons materiaal is ermee bedekt. Toen we Argentinië net binnenreden, stroomden de rivieren over. Hier loopt er amper een beetje water door en alle meren staan alarmerend laag.
De dagen gaan snel voorbij, we staan op met de zon rond 7u, na het ontbijt, ons iets of wat fatsoenlijk maken, alles opruimen en de tent inklappen, is het al 10u. De kinderen beginnen met school om 9u en eindigen rond ongeveer 12u30, dan beginnen we alweer met koken om dan rond 13u te eten. Dan hebben we nog de namiddag om een andere plek te zoeken of om te gaan bezoeken. Wanneer we onze staanplaats ’s ochtends al moeten verlaten, doen we school in de namiddag nadat we zijn aangekomen om onze nieuwe plaats. Zo hebben we niet veel tijd om de foto’s en video’s te sorteren, en dan beginnen we nog niet eens over de internetverbinding. Alleen al om onze positie te kunnen updaten, moet ik soms 500m wandelen en dan wachten om de enkele kilobytes te laden op mijn admin pagina van de website, dus foto’s opsturen …. Zonder daarbij te kijken naar de limieten van onze forfaits. We hebben online speciale opslag om ons materiaal op te slaan en te delen, maar het blijft allemaal leeg omdat we geen (goede) internetverbinding hebben. We zijn ver weg van het comfort van mijn bureau thuis waar ik mijn mails rustig kon lezen met een koffie in de hand en enkele uren kon doorbrengen met het sorteren van mijn foto’s, het monteren van videootjes en alles online kon zetten.
We zijn eindelijk uit het vlakke platteland na een atypische nacht op een industrieterrein waar we mochten blijven slapen van Gerardo en zijn familie. We hadden er een voetbalgoal waar Leon en Louis samen met zijn zoons konden voetballen, maar voorzichtig! We deelden het terrein met een koppel Tero Común die hartstochtelijk hun eieren beschermden. Bij de voorlaatste stop voor Cordoba, aan de oevers van het meer Mar Chiquita, waanden we ons in de Camargue. Het niveau van het meer stond heel laag, we zagen de zoutkristallen op de grond en konden van ver de flamingo’s zien.
Toen kwamen we aan in Córdoba, met in de verte de eerste bergen. We moesten er nog eventjes op wachten, want we hadden gepland het stadscentrum te bezoeken. We hadden de camping van het stedelijke natuurreservaat San Martin uitgekozen om daarna het openbaar vervoer te gebruiken om naar het centrum te gaan. De bussen werken met een oplaadbare kaart die enkel te koop was in het centrum, dus we konden niet de bus nemen. We hebben dus voor de eerste keer een Uber genomen, het was weer een ervaring om de chauffeurs en hun lokale manier van rijden te mogen ontdekken.
Het historische centrum van Córdoba is best mooi, straten en pleinen met veel bomen, een mooie kathedraal, de sfeer van deze grote stad deed ons allemaal denken aan die van Montevideo. We konden de stad niet verlaten zonder het Historische Museum UNC te bezoeken, een voormalig rectoraat dat nu een tentoonstelling van Jezuïeten herbergt, als ook een grote bibliotheek en een wetenschapsmuseum. Het was leuk om onze kinderen de tektonische platen, zeldzame aardmetalen en hun toepassingen, de ontdekking van Amerika, de oprichting van zijn cartografie en het ontstaan van zijn landen uit te leggen. Een dag in de stad was genoeg, de roep van de natuur bracht ons ertoe onze reis voort te zetten.
We naderen eindelijk de bergen, de wegen worden steeds bochtiger, ik moet regelmatig schakelen, we winnen hoogte en verlaten de uitgestrekte vlakte. Op onze reisroute liggen enkele prachtige watervallen om te bekijken, helaas zijn deze meestal droog. Het landschap is mooi, grote plateaus met rotsen en struiken die het uiterlijk van het Grote Wilde Westen geven. De rivieren stromen weinig, dus bij elke stop gaven ze een prachtige speelplek voor Leon en Louis.
Na twee dagen wandelen in het Park el Condor op bijna 1900 meter hoogte, gingen we terug naar Tanti om onze voorraden aan te vullen.